Kiaora!

Zo groeten de mensen in Nieuw Zeeland elkaar.

Ondertussen ben ik alweer 2 weken in Nieuw Zeeland, en wat is het hier prachtig!!!

Vrijdag 31-01 zijn we naar Mourea gereden. Hier hebben we overnacht bij de maori's, dit was een erg speciale ervaring. De maori's zijn de aboriginals van Nieuw Zeeland. Als eerst kregen we een soort rond leiding door een soort bos, waar we naar watervallen hebben gekeken, en wat uitleg kregen over verschillende planten die de maori's gebruiken als medicijn etc. Hierna zijn we naar het huis van de maori's gelopen waar we vervolgens een welkomstgebed kregen te horen van een maori. Dit was een soort gezang met veel verschillende klanken. Best grappig klonk het! Hierna liepen we in twee rijen naar de voordeur. Vrouwen zijn belangrijk in de Maori gemeenschap omdat zij voor het na geslacht zorgen, vrouwen lopen dus altijd voor. Eenmaal binnen op onze blote voeten (schoenen zijn niet toegestaan in huis) moesten we iedereen groeten door twee keer elkaars neus tegen elkaar aan te drukken. Dit was echt heel grappig, en heel ongemakkelijk! Nu waren we familie van de maori's, en zijn we altijd welkom voor de volgende keren als we in de buurt zijn. We kregen nog een show te zien van de maori's, van zang en dans. Ook hebben we zelf nog een dans geleerd en uitgevoerd. De gastvrije mensen hadden heerlijk voor ons gekookt, en hierna zijn we met de hele groep van de bus gaan slapen in het huis van de Maori's.

De volgende dag ben ik met de drie andere meiden naar Hell's Gate gegaan. Deze modderpool is nu bijna twee maal zijn oorspronkelijke grootte. Dit is veroorzaakt door de voortdurende slag van kokend water tegen de kant, die bestaat uit samen geperst puim zand. Er waren verschillende modder baden van ruim 6 meter diep, die wel tot 120 graden konden oplopen. Het was zo bijzonder om te zien! Hierna zijn we zelf in een heerlijk warm modderbad en hotpool gaan liggen, even relaxen van het zware leven wat ik op het moment heb:)!

Tijdens de tour slaap ik op zulke bijzondere plaatsen. Zo heb ik bij een familie geslapen in Lake Aniwenua, waar heerlijk voor ons gekookt was in een grote pan onder een berg zand. In Whakahoro in een blokhut tussen de bergen, echt zo prachtig!! Onderweg hier naar toe reden we uren lang door de bergen langs ravijnen. Best eng, we reden soms echt naast het randje met de bus. Ik heb in een privé huis geslapen. Heerlijk even relaxen op een bank, koken in een eigen keuken en douchen in een echte badkamer, echt fijn na zo'n lange tijd!

Maandag 03-02 was een bijzondere dag! Ik heb namelijk The Tongariro Alpine Crossing gelopen. Een walk van 20,4 km. Als eerst moest ik bergschoenen huren, want die paste natuurlijk niet in mijn backpack garderobe. Ik begon met Kathelijne, Laura en Alena, maar na ongeveer 2 km kreeg Laura al blaren van de gehuurde schoenen. Kat en Alen waren ook iets meer getrained als Laura en mij, dus zijn Laura en ik op ons eigen tempo verder gegaan. Het was een hele klim omhoog, heuvels, rotsen, trappen. Het heette dan ook de devils staircase. Op een gegeven moment klommen we op een rots die voor ons wel iets te stijl leek. We hebben ongeveer 15 minuten op de rots gehangen, zo bang dat we waren! De stenen waar we ons aan vast hielden lagen niet eens vast, en als we achter ons naar beneden keken schrokken we elke keer weer van de enorme hoogte! Wat bleek nou, we hadden de verkeerde route genomen!! Uiteindelijk werden we naar boven geholpen door iets meer ervaren wandelaars. Nadat we boven neer ploften zagen we het mooie uitzicht pas, vulkanen, helder blauwe meren (the emerald lakes) sneeuw op de top van de andere berg, dit was echt prachtig!! Ik had nog nooit zo'n mooi meer gezien, zo blauw, het leek wel een ansichtkaart. Na een korte pauze moesten we nog een klim doen, er werd gezegd dat je voor deze klim geen ervaring nodig hebt, alleen wat conditie. Laura en ik vonden het veel te eng, we liepen zo langzaam omdat we bang waren dat we een stap verkeerd zouden zetten en naar beneden zouden storten. Na 10 km omhoog moesten we nog 10 km omlaag. Ondertussen had ik ook al blaren gekregen, echt snel konden we dus niet lopen en we liepen al achter op schema. We kwamen andere wandelaars tegen van onze groep die ondertussen al 2 andere bergen hadden beklommen. De weg naar beneden was alles behalve relaxed! We hadden nog maar 3 uur om terug te lopen, want als we de bus zouden missen moesten we 200 dollar betalen voor een nieuwe bus. Onderweg liepen we langs actieve rokende vulkanen. Geen fijn idee, ook omdat 1 van de vulkanen al 2 keer is uitgebarsten in 18 maanden tijd. Na 8 uur kwamen we bij de bus aan, 15 minuten te laat, de bus stond er nog gelukkig!! Ik barste in tranen uit omdat ik zo blij was dat ik het had afgelopen, en het tegelijk zo zwaar was!! Berg beklimmen is niks voor mij, maar ik ben best een beetje trots:-)! Later in het hotel waar we sliepen zij we heerlijk in de jacuzzi gegaan, om de pijn in onze benen en voeten wat te verzachten.. Heerlijk!!

Ondertussen zijn we verder gegaan naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Hier zijn we met de groep uit gegaan tot in de vroege uurtjes! Waarna we de volgende ochtend met de ferry naar Marahau zijn gevaren. Hier hebben we 2 nachten op een relaxte camping geslapen.

Zaterdag 08-02, deze dag ga ik nooit meer vergeten!! Ik heb namelijk geskydived boven de Fox Glacier in Franz Josep. Dit is de mooiste plek van de wereld om te skydiven na de Mount Everest. Daar ging ik dan, met twee andere mede springers met het vliegtuig naar een hoogte van 12000 feet. Dit is 4 km hoog. Eenmaal 11000 feet hoog te zijn, vast gemaakt aan mijn skydive instructeur, begon het ineens tot me door te dringen wat ik nou echt zou gaan doen!! Wilde ik dit nog wel?! Mark mijn instructeur stelde mij een klein beetje gerust door me te vertellen dat hij al meer dan 12000 keer gesprongen had, het zal dan wel goed moeten komen...
Toen opeens ging de groene lamp aan en de deur open... Dit was het moment!! Ik hing met mijn benen nog maar net buiten en voor ik het wist viel ik uit het vliegtuig met een snelheid van 200 km per uur! De vrije val duurde maar liefst 45 seconde. Wat was dit eng!!!! Zo onmenselijk om van zo'n grote hoogte in de lucht te vallen, na 5 seconde kon ik genieten van de prachtige gletsjers onder mij, de bergen en de oceaan. Na 45 seconde ging de parachute uit, dit is zo apart. Ik zweefde door de lucht boven de bergen en voelde mij zo licht en klein, ik kon het gewoon bijna niet geloven! Mark gaf de parachute in mijn handen waarmee ik mocht sturen, wauw!!!!! Na 5 minuten waren we al geland en was ik weer veilig!!
Wat was dit gaaf zeg!! Echt met geen pen te beschrijven....

De tour van stray is echt geweldig! We zitten alweer over de helft van de tour, ondertussen van het noorden naar het zuiden gereisd.
Met Alena, Kathelijne en Laura is het het super gezellig!! Het zal straks best even wennen zijn na Nieuw Zeeland dat we allemaal alleen verder gaan reizen.
Nu ga ik nog heerlijk genieten van de prachtige natuur hier in Nieuw Zeeland voor ik weer naar Australie mag!

Foto's plaats ik voortaan alleen op mijn fb pagina!

Kiaora!!